Şimdi Burada

  Aşkın Tartarları Ya yalnızlık sana âşık olursa… Çehov, hiç çekinmeden aşkın tartarlarına yuvarlandı. Çünkü, herhangi bir formülü yok. Kaygı yok. Sadece güven, huzur, tutku perileri havada uçuşuyor! Yine de Çehov mutlu aşk bilmez. Evet, doğru. Eserlerinde aşk, dram, trajikomik bir durum var. Buna rağmen, karakterler aşkı yaşayamaz. Bu Çehov’un kendidir. Çehov gerçek aşkın varlığına inanmıyor. Evet, kadınları beğeniyor, hayatında onlara yer veriyor, buna rağmen; yaşamı boyunca yalnızdır. Kadınlar onunla hep ilgilendiler ama o her defasında kaçmayı başardı. Evet, o evlilikten kaçtı! ‘Evlilik gibi bu kadar zor ve karmaşık bir meseleyi anlayamam ve koca rolü beni korkutuyor’ diye yazdı. Yakışıklı, doğuştan alçakgönüllü, hatta utangaç olarak kabul ettiğimiz bu adam kendine hayran olmayan biri. Hayat onu sadelik, doğallık, samimiyet ve aşkla ödüllendiriyor. Çünkü yazarın hayatı aşkla dolu. Aşk dolu bir yalnızlık içinde! Bunu yazdığı mektuplardan biliyoruz. Bu kadınlardan biri ...

 

  Kar yağıyor… (19 (29) Ocak 1960)   Çehov dünyamızda en bilinen tiyatro oyun yazarlarından biri.   Onunla yarışan iki yazar daha var: Shakespeare, diğeri de Moliere. Zaman değişiyor, hayat hızlanıyor, fakat Çehov hep yaşamın içinde kalıyor. Bildiğiniz gibi Anton Pavloviç bir doktor. Ve asıl görevi diğer tüm doktorlar gibi teşhis koymak. Görünüşe göre Çehov bu yeteneğini kaybetti. Onun klasik realizm dediğimiz doğayı taklit eden bir fikri kabul ettiği görülür. İnsanlar yer, içer, sever, yürür, kendi postunu giyer.   Burada geçen post kelimesinin bir metafor olduğunu belirtmek isterim. İşte dönemin yüzyılı için yeni bir sanat doğdu ve onun yolu pek açık değildi.  ‘Hayatı olduğu gibi değil, olması gerektiği gibi değil, hayallerde göründüğü gibi kabul etmek gerekir.’ Bu düşünce size de klasik realizmden biraz uzak gelmedi mi? Tanrım…! Çehov doğuyor!.. Ve karakterleri gelecek günler için peygamberlik ediyorlar.   Karmaşaya hazır olun… Onun bir yalıda d...